Sunday, December 26, 2004
sa buwan na ito, mukhang malakas nanaman ako kay LORD. akalain mo ba naman na bigla akong gulatin ng aso kong si kara ng manganak siya ng lima. 1 lamang ang lalaki panay babae na. oklang.. inaantay ko pa rin ang susunod na ikay na papatulugin ko sa kama.
ngayong araw ko lang nakita ng malapitan ang mga tuta. masaya ako.. excited mother ako para sa limang baby dogs. papadede ko na naman ang aking mga daliri.. nakakakiliti kasi..
anyways, mejo kaiba ang bati ng araw na ito.. sabi ko na ngang hindi ako papaapekto. mabilis ata talaga ako mahook up.. at bigla ba naman akong excusan ng LBM at pagdadrive... sana nga talga.. pakagaling na lang siya...
di ko nanga amuna kukulitin ang telepono ko.. may naaalala ako.
buti na lang maybago akong pagkakaabalahan..
Saturday, December 25, 2004
anyway, i gues, i dont haveanything important to do. my "dull"family are very hospitable to accommodate all their friendly friends and loved ones. nice..
the funny thing: i actuallywokeup with myhead throbbing with pain.. i drank till 4. still at migs place. spenidng the yule with them is a complete fun asidefrom treating some ofhis friends because oftoo much drinking...
so where was i, yeah... i woke up andspotted this kid inside my room. "mjo singhutin ang bata" one ofthe things i hatedabout children... iimmediatly lefthim there making smudges of mucus everywhere... thanks kiddo.. nice greeting...
last night i got some message from brian.. we did talk about stuffand life before i left for dreamland. one thing i remembered before we hang up wasthat "hinihingahan na lang niya ako" he was drunk.
i did recieve a gift from migs bro.. a box of cinnamon goodies.... okei.. thanks.. and igave him a kiss on the cheek.. a neat one.
still planning to enjoy th rest of the day... in frontof the pc.. or to scare kids... that would be fun..
Tuesday, December 14, 2004
Tawagin natin siyang si “panchita”. Dalaga, disiotso. Mukhang sariwa at makinis. Mataas ang pangarap at malalaki ang mga hinahakbang.
Matgal tagal na rin simula ng mailagay niya sa hukay ang isa niyang paa. Malas nga lamang dahil imbes na paa ang nailagay niya, isang walang kamuwang muwang na bata ang naihulog niya. Buti na lamang at tahimik siya. Hinele ni kamatayan..
“Go BABY, go to PAPA.. iingatan ka niya”
Ang huling salita niya bago mawalan ng malay. bago hukayin ang yaman sa pagitan ng kanyang ari..
itatatransplant na si baby.. ilalagay sa hukay. Di na niya iistorbuhin si nanay Panchita.
Ni hikbi, wala kang maririnig. Napsarap na siya ng tulog sa hele ng lalaking may kalawit. Tinugtugan ng abc hanggang matapos sa Z.
Yan ang nakaraan. Mga walong buwan na ang nakaklilipas. Nakaligtas ang matinik na si “Panchita” sa panganib ng paglobo. Malaki pa ang kinabukasan ng magaling na dalaga. Tuloy pa rin sa pangarap. Abot kamay na ito sa loob ng ilang taon. Magsusuot na rin siya ng puti.
Ngayon ay Disiembre, alam niyang kung tinuloy niya ang bahaging iyon ng nakaraan, patunay ito na pamasko si baby ng langit. At bagong taon para sa kanya ang darating.
Siyay magiging ina s unang buwan ng sunod na taon… SANA
Ngayon, alam ni Panchita, darating ang araw na maipaparada niya ang pinagpagurang putting tela. Ibabalabal sa sarili…
Oo nakatapos ka panchita! At siya’y iiyak… luha at dugo. Iyak ng ina.
“Gud evening mam! How can I help you?”
Mula sa kabilang linya maririnig ang iba’t ibang boses ng BOSS..
----matandang nagpipilit bumigkas
----babaeng hinihingal sa pagbigkas
----isang teenager na slang bumigkas
----at isang batang kakatuto pa lang bumigkas
Sabay maririnig ang sunodsunod na pagtaktak ng “keyboard”
“Mam/Sir, may problema po tayo sa…… na isinalin sa ibat ibang lengwahe. Fukien para sa mga chengwang balasubas na BOSS; ingles para sa mga kanong magpapanggap (subalit naghahanap lamng ng maasawa); Nipponggo para sa mga Hapon; at iba’t ibang salin pa.
CALL CENTER----the only bright spot in the Philippine economy. Teka, sabayan ko muna ng OYEAH!! Magaling. In short parang…parang…
parang may isang anghel sa aking labi …na nangingiliti.
Nagbibigay ngiti sa mga aspiring yuppies.
Mga istambay - ng coffeeshop, bestfriend ni “the GREAT YOSIKADIRI” ang mascot na puti ng DOH.
CALL CENTER ---the only bright spot in the Philippine economy. In short parang…
SUNcell. Talk and text all you can. Sabay birit ni J.R. ng O YEAH!! At pagdemo ng kanyang helicopter (yung parang turumpo).
Maliwanag na maliwanag. Niloloko nanaman tayo. Sino ba namang di papauto sa malaking pasweldo ng CALL CENTER.. maliit na ang 12000 na sweldo isabay mo pa ang iba pang benefits. Sino ba naman ang di hihindi
- Kahit na kapalit nito ay paulit ulit na Hi, Hello, Gud Morning, Gud Evening, at iba’t iba pang gud.
- Kahit na ilang ulit ng naitatanong ang isang problema.
- Kahit na ilang beses pa murahin ng BOSS dahil hindi maayos ang pinapagawa niya.
- Kahit na ilang graveyard shifts na ang naiikot mo. Nabespren mo na ang buwan at bituin.
- Kahit na kalakip nito ang buhay na paulit ulit.Hanggang mastress out ka na
Aminin natin. Maliit na ang pangarap ng mga bagong gradweyt. Solb na sa simpleng pagsagot sa high-tech phone, sariling computer na kapag minalas malas ka ay de intranet, at malamig na aircon. Ayus! Feeling abroad kana.
Di ko naman nais sirain ang Call Center phenomena ngayon. Pero nakakaawa naman. Biktima na naman tayo ng exploitasyon. Sa maniwala kayo o sa hindi. Cheap labor ang inaakala niyong mga opsinang malamig sa strata ng ortigas at Citibank ng libis. Cheap labor ang paulit ulit na pagsagot satelepono at pakikipagusap kay BOSS na everything will be normal atmay unting sira sa…
Walang pinagkaiba sa trabahong pampabrika. Paulit ulit. Hanggang mapudpod ang daliri at mamaos ang boses. Kunsabagy, wala namang utak na pinapagana. Buhay na robot.
Panay scripted. Trial and error.
Pati si BOSS nagpapauto.
Pati ako nagpapauto. Kunsabagay, malaki ang sweldo. Tama ngang pati buhay nabibili na rin pala.
At sa halaga pa ng isang cellphone kada buwan.
Friday, December 10, 2004
its actually a good feeling. of sharing your feelings and thoughts. i've done that a lot of times but yesternight, was so different. aside from me talking, there's this guy that keeps up with me.. exchanging nice ideas about writing and even some kwentong bahay stories (that i miss so much)..
that's what i mean by a nice coinversation.. you talk, i talk, you listen, i listen.. not that bullcrap that i talk shit.. and another just listens till he drops off to sleep.
am i singing a frail lullabye or something?
eeeeeeee.... that's not good.
*gusto ko yung binasa niyang poem about "yosi together" ang astig ng concept..
Tuesday, December 07, 2004
i dont know what exactly i'm feeling ryt now. this is supposedly a big day for me.. imagine, meeting up mr. nice guy and being with him for even a few hours is just so so cool.
but shit knows that we cant... will never..
yesterday, iwas such a loser that i drove him mad. imaturity even if i've grown for about a year. i'm no 18 in attitude. fuck it. talk about being an adult.
but hey, this is a damn important matter.. not an adult stuff not even a teenage stuff...
this is my life... my day...
and i spoiled it all because of the fucking i did...
now, i dont know. he's in his slumber.. damn the world.. he's in a day off.
and now i'm talking shit. L.O.S.E.R.
ok great day for me.. a good time for me to die...
Saturday, December 04, 2004
Friday, December 03, 2004
iba't ibang mukha ng pagibig:
- si lil miss gullible at mr. nice guy
- isang musikero at isang tagahanga
- isang bachelor at isang bachelorette
ngayon desente ka na. nakaputing polo, gray slacks at black polished shoes. naks! iba na nga talga. malayo sa dugyot image mo dati.
mukha kang si big boss --- may ari ng makati
subalit binago mo ang lahat.. nang hiarap mo sa kin ang contrata
"looks like a big deal" sabi ko sa sarili ko
"contratang galing sa puso ma'm" tila sinisigaw ng maputi mong polo.. nlabahn ata ng dagat.
----isang salesman at isang cliente
big time na cliente mo.
tsk.. ibang mukha ng pagibig in the context of business. very influential. and impressing..
law of market shit...
pormal-pormalan
astig...
i want to clarify -- NO HIDDEN AGENDA
an intentional visit. i want to see you
i was driving my way back to you. still pictures of you and me were rolling at the bac of my head. like those in the movies.. shrot films of the past.
i was tensed.. 3 smokes and off
back to those movie flicks.
the informant told me where you are... i immediately gatecrashed. throwing the possibility of a failure.. but.. this is a risk to take..
and there was you. dressed differently.
so. ok your there.
haha.. funny that i was hypnotized. and you caught me staring AT YOU.. and you stared back..
-----fuck! those piercing eyes
-----as usual, i threw my fake laughs..
i was back. 3 mos ago
the feling still there 3 mos old
and still no changes... its absurd
that was 3 mos..
Tuesday, November 30, 2004
minsan maiisip mo kung bakit at anogn silbi ng pag alis mo at bumisita sa isang taong minahal mo (at maaring mahal mo pa).
makikita mo lang naman ang sarili mo na nanonood ng tv
sa kaso ko --- spongebob at ilang silip sa (engrande kuno) eat bulaga, at mtagalang titigan sa mga bolang laro.
at kumain sa ibang bahay..
walang pinagkaiba sa ginagawa ko sa bahay ko.
ano nga bang bago??
meron.. isang malamg na pagtrato mula sa nagmamahal kong EKS
oh well.. gumising.. hi mula sa kin.. isang taas ng kilay mula sa kanya.
mabigat na pagbagsak sa sopa sabay pindot sa remote.
tahimik.. maingay lang ang tv. announcer ang nagpapagalaw sa tenga ko..
siya.. pinutol ang katahimikan.. inutusan ang katulong na tila nagaabang sa kusina
ng mga susunod pang utos sa tumanda niyang amo
"ate kakain na kaming tatlo" (kasama ako dun sa tatlo.)
salamat sa cornbeef at bopis.. salamat sa juice.
pati na rin sa cake na nakuha ko pa mula sa isang bisita..
di ako inaya ng clebrant na kumain..ng kanyang chocolate cake
wala ata akong karapatang makihati sa cake niya.. magiisng taon na kong wala sa kanya. kunsabgay. wala na rin ang isang taon sa min.. ano nga bang ihihati ko pa sa buhay niya.
sa cake niya.
kulay tsokolate.. sayang paborito ko pa naman. isang pangko din ang cake na yun sa bday ko. DATI..
salamat ulit sa cake...
babay.. alis na ko.
narinig ko ang sarili kong magpaalam..
"babay.. salamat sa...."
salamat saan??
ang tanga.. bat pa ko pumunta dun??
wala naman akong pinanghihinayangan. subalit minsan wala na rin naman pinapala ang mga panunuyo -- o pagamin sa iyong matagal ng pagkakamali..
kunsabagy. bday naman niya. kung ano man ang gusto niya.. bday nya eh
ulit..
isang malaking "TENK YU". sabay bagsak ng gate..
pinagsarhan na niya ko.
it just occured to my head awhile ago... i dont know if i'm going emo.. but whatever shit this is.. oh well... no more sorries..
sometimes --- i just wanna fly.. to where silence is..
brought about by flying bulltes and sounds of guns..
shriek and cry marks the end of silence...
and again bring back the lost peace..
sometimes --- i just wanna stick out my tongue
and taste everything.like a fly sticking out its----
appreciating the thirst for life-- survival
sometimes ---- burying myself under the covers
of the dark
i dont wanna be seen...
the only light illuminating the dark wuld be
my eyes.. and i longed for it
soemtimes ---- i feel like drinking
yup.. still caffeine.. and i love the
effect of it.. with my whole senses awake and never bound
to sleep..
its fuckin lousy
sometimes --- i wanna live the world so differently
i hate ususal stories..
i want mine to be so damn cool...
and i'm waitin for it to come
sometimes..
Monday, November 29, 2004
hehe.. wrong grammar?? actually, oo. but pls. dont mind.. intentional naman siya eh.. this would again be my only time to share the best highlight of my past week. yesterday (although i got some chance to post) ngayon ko lang feel magshare..
the apst week was the best of this month. d---0----ll----y.. arrange niyo na lang.. feel ko maging starbuzzer. Chismaks. or whatever it is called. this is my showbiz "starlit" life.. maliit lang ang ilaw sa kin. i'm a star in my own realm. kaya pls. let me have my own dream of becoming this 'bida' sa teledrama.. pls.pls
sneakers... i apply na natin ang buhay ko last month sa last wek experience ko.. takas takas na naman.. friday was the happiest day.. at ang pina MI na araw.. salaamat sa mga nagtakas sa kin.. feeling ko inescort ako palabas ng bahay.. isang kriminal kasama ang mga advocates.. ang mga sumusuporta.. salamat sa inyo.. i really had fun..
anyway. nag cut ako (first time this sem...) wento to glorietta.. ang 'hanged out' --> the ryt word to be honest.. with another him naglasing lang naman ako ng kape.. an activity that i havent done for a month.. i dont know.. coffee makes my mind work wonders.. another drive.. parang isang shot ng pure caffeine, well aside sa isang malamilyang pagtakbo ng aking puso.. eh tuloy tuloy na pagpimdot sa pc. at isang continuous na outpour of GREAT IDEAS...
as of now... i'm hanging out with this same guy.. and i preferr to call him dolly--- isnt that the famous cloned sheep?.. haha.. i guess he is.. another clone of my past..
sobrang daming similarities..
i just hope he not under the shadow of the past... coz, if that would be the case.. i dont think it would be ryt..
he would suffer the bitter part sooner or later.. and as for me.
i donmt wanna use anymore..
rubber trusts dont work anymore.. they break easily..
they bring forth crying babies.. and mothers as well..
Sunday, November 28, 2004
hindi ko pinuputol ang sarili ko sa mundong halos araw araw (dati) ko ng ginagalawan... subali may mga bagay na dapt ipahinga muna.. ngayon lang ulit ako bumalik.. nawalan na ko ng mga concpets sumabay pa ang paukan...
walang lovelife si ruth ngayon... complewtely.. patuloy pa rin ang pagtambay sa kung saan saan.. di na ata umusbong ang buhay.. wala na rin akong maisip na isusulat.. sana meron../
patuloy pa ring sira ang pc... kinain na ng virus..
may gugulatin ako dis week.. lagot ka sakin.. nyahaha
salamat beya sa infoo.
Monday, November 15, 2004
Saturday, November 13, 2004
never mind the title. this is just a chummy note. i think i'm back to my own sweetness. but that doesnt include sticky browns or candid tastes or even tiny ants -- red or black..
d.y.o.l.l
twice the words.. twice the feeling..ughhh.. i'm goin nuts again.
i'll stop this.. saka na lang..
this is just sweet for me to take..
i love the idea of studding my texts with dots lately.. it poses something.. a halt. a stop. a dead end--but a continuous one.. cant explain..
still, my keyboard (back at home) isnt working properly. the space and backspace. i;'ve messed that keyboard last month. dropped a bowl of vinegar while eating some kropek hehe... acidic.
anyweays, time to relieve me from my blog slumber..
see the threat just below this entry? isnt it cool??
yey! at last the sem has started. no more locked up rooms, phone sneak outs and other grounding rules.. however, i still need to be a homebuddy--and that means going home early and being this diligent girl at home.. superficiality must be practiced. good acting skills are also needed. and of course face value to look like the white sheep (shit..) of the family AGAIN.
i hate to say that i'\m in dire need of an acting instructor.. a proffesioonal cover up agent to train me for such things.. and this-- is the start of the sem.. time to show off and to prove:
THAT I'M NO FUCKING FAMILY TOY..
i wont make you smile.. no manipulations or whatever.
-i'll still make your bones burn... and your brain splutter out of your fucking head...
to make you this silent corpse...
*this goes to all the members of the doll house i'm living.. learn to shut your mouth..
Saturday, November 06, 2004
masasabaing basag-ulo kid parin ako. tila, di na nga matatapos ang walang katapusang joyride ng buhay ko na halos gabigabi, ay patuloy pa rin akong umiikot at rumoronda sa "maluluwang" na kalsada ng suburbia... haha, isang pantasya..
alauna ng umaga magsisimula ang tila mala MI na misyon ng pagtakas sa kulungan.. dirediretso sa isang getaway vehicle na sadyang ipnark sa tapat ng mabahong bakanteng lote sa harap ng bahay namin..
"that stinks" ika ng pakonio conio kong kaibigan.
well, wala po tayong magagwa dahil kahit gustuhin kong luminis ang tapat ng aming bahay, isang barakda ng lasinggero ang patuloy na nagkakalat dito.
sa di kalayuan, ay may mga bata nagpapalitan ng mini pakete ng mga kulay asin na butil..
"ok, tara!" sabi ko, sabay harurot ng maingay na kotse niya...
at yan, mapapnatag na ko.. ang malamig na hangin ng madilim na umaga ang siyang nagpapabuhay sa kabado kong dibdib.. oo tumakas na naman ako.. maaring maya maya lamang ay mabubuhay ang mga warden ng kulungan. "checking" kumbaga..
alas dos....
alas tres....
saka ko maiisipan na umuwi.. oo at iniwan kong bukas ang gate. bahala na kung mapasok ng magnaankaw. mahirap makipagkuntsaba. yari karin kasi.. at di na ako magtitwala..
3:30, time to leave.. beso besohin sa malagkit na pisngi ng mga kasama kong lalaki.. lasing na sila.. sa harap ng lumang apatrment, andun na naman ang kulay berdeng kotse niya.. mukhang pagod na sa pag sneak out.. subalit ayun, umuusok pa rin ang tambutso..
sinasabayan ang malamig na bati ng umaga
uuwi na naman ako..
Monday, November 01, 2004
yesterday, nakawala ako sa bahay. punta sa sta. lucia. sinamahan ko xe yung sister ko with her barkada para magpastraight.. eh since sta lu means cainta, tinawagan ko na ang cainta boys.. pero walang may nais na magpakita sakin. NO replies that is..
kasama na dun si mr. nice guy. haha
kanina, he called mga an hour ago. ayus! well, actually mga 1 din daw ng madaling araw. kaso dad ko nakasagot. ok..
ring...ring..
lilmissgullible: hello?
mr. nice guy: pwede po kay ruth
lilmissgullible: oi! ikaw ha? bat di ka sumipot kahapon? wala ka man lang reply!!
mr. niceguy: (silence)
tumawa na nga lang ako nung nanahimik siya.. until
lilmissgullible: oi batiin mo naman ako
mr.nice guy: ay oonga! HAPPY BDAY!!
lilmissgullible:haha.. kinalimutan sayang, treat kita sana kahapon eh
mr. nice guy: ay sayang nga! may work kasi ako. late ko na rin nabasa ang message mo
lilmissgullible: regalo ko
mr. nice guy: anoba gusto mong gift?
lilmissgullible: cake!
mr. ncei guy: maliban dun..
lilmissgullible: uhmm.. kahit ano
mr. nice guy: bata na lang
lilmissgullible: kupal! kadiri baboy!
sa totoo lang, mejo naimbiyerna talga ako dun.. ewan ko ba sa kanya! di pa rin nawawala ang pagiging baboy niya. hay.. grabe. makulit pa rin siya..
mr. nice guy: ngayon na lang natin celebrate!
lilmissgullible: di pwede tas sinabay mo pa sa nov. 1
mr. nice guy: eh sa ngayon ako free.
lilmissgullible: this week nalang. text kita
mr. ncie guy: ha? may work na ko niyan eh
lilmissgullible: bala ka.. batsa labas tayo gustoko yung healthy na labas ah!
mr.niceguy: o sige
lilmissgullible: wag na sa M....L
mr. nice guy: bakit di bahealthy yun?
lilmissgullible: hindi eh. nasasakal ako dun
mr. nice guy: wala naman nangyari eh..
lilmissgullible: basta wag dun. isabay ko na lang kayong banda
well,, wala na ngang nagawa... nagtatampo kasi di daw ako pwede ngayon eh gusto daw niya lumabas.. pinapupunta pa ko sa haus niya.
mr.nice guy: sayang! wala pa namang tao dito
lilmissgullible: talga? nasan>?
mr. niceguy: asa cementeryo eh..
lilmissgullible: bat ikaw?
mr. ncie guy: eh ngayon lang kasi pahinga ko eh. ikaw punta ka dito.
lilmissgullible: ganun? ah! lam ko na!tawag na lang ako ng babae, papadeliver ko jan para may bday treat na ko sayo!
mr. ncei guy: wag na ngalang.. ano ba yan
heh... kelangan dapat mejo determinado ka talga sa gagawin mo kapag kasama mo yan lalaking yan.. kasi grabe yan gagawin talga ang gusto.. papatinuin ko nga yan.. (hopegfully pag matino na rin ako.. so far so good)
so yun, binati niya ko..ewan ko nga lang kasi happy halloween naata ang dating di pambday eh..
hmmm... ano na kaya ito??
Sunday, October 31, 2004
Tuesday, October 26, 2004
Monday, October 25, 2004
a piece of plastic bottle containing alcohol sits in the window sill of my room. a support for those loose jalousies that soon, would slid of its cases and fall. no wonder a sumbody had the idea of wrapping the jalousies with a black bag and pushing the old transformer as an additional support. this black plastic bag, not only will serve as a binder but also as a waterproofing for this part of the room. a good heat and water protector that is.
now, its 230 in the afternoon and i see the beams of the hotstar throwing on that window. the window is closed but the black bag outside seems to go with the wind. its loose end flowing northwest. inside, the transformer, decayed with rust is now hot. and the i see drops of water condensing inside the plastic bottle. perhaps the powerful gases had already escaped mainly because of heat.
it would no longer be an antiseptic and a disinfectant
Sunday, October 24, 2004
perhaps you have seen this picture already--(nung andito pa yung link ng album ko). well, i was browsing my pictures when i remembered the event this pic was taken! yeah! dun sa party ng aking cowboy friend na si migs.. as always, he's hosting lots and lots of painom.. he just got dead after my dad grounded me. hehe.. he's too scared of my tatay.. no wonder i dont see him anymore although he's just 2 blocks away from here! nyah!! lagot ka sakin.. my dad told me how the phone rings everynight but when answered, biglang baba sa phone. ok! nice try dude! miss yah!
mula sa isang bilog
at iilang linya
ikaw ay nabuo
mga brasong walang kamay
mga binting walang paa
ulong walang mukha
subalit...buhay.
nakatayo at patuloy
na kumakapit ang buong katawan
tila tingting sa kanipisan na
walang nararamdaman
manhid na buhay.
nakapagtataka...
niha..niho..ni katiting na hikahos
guhitan ng ngiti
isang umlaot na walang mukha
hayaan mong putulin ko ang braso
at hita
at patuloy ka pa ring tatayo
habambuhay. hanggat di
nabubulok ang kinakapitang
hiyas--isang papel.
Saturday, October 23, 2004
along the walls of my manor,
hang gleaming frames
that enshrine my days of glory..
from a menial, hapless life
whcih even a fly cannot endure
i sought the zenith of my success
driven by memories of my harsh
past
no obstacles kept me from my
mirage
i cheated, fought, and outwit
everyone
like a devil in sheep's clothing.
i achieved the success i wanted
though it left a bittersweet scar.
surrounded by luxuries that
dazzled everyone
though still hollow the only
pair of eyes
that look upon them intimately
while the other glances become
mere fading colors
of shadows wrecked by my hideous past.
as the frames fell in the empty manor
i was struck by the misdeed i have done
but the remorse that consumes me
is not enought for the guilt
Friday, October 22, 2004
pheww.. nakakapagod pala ang mabore.. well, thanks po sa mga bumalik ng taggers. kahit di ko kayo kilala, namiss ko kayo, i dont know kung its because of mr. nice guy.. siguro mga alipores niya kayo or pwede rin na bakla kayo at puro updates about mr. nice guy lang ang nais.. haha.. joke!
wala akong magawa.. mejo geeky ang aking pinagkakaabalahan.. reading purgatorio by dante.. eek ba? wala eh.. kelangan may mapagubusan ng panahon..
7 days na lang before my bday.. hmmm
sana di na siay dumating.. fmily stuff lang ito..
Thursday, October 21, 2004
an unexplainable feeling. yan ang naramdaman ko kanina.. i dont know. siguro nga malinaw na sa kin, na may nililigawan ka ngang iba. pero you told me na wala naman talga. sige naniwala ako.. pero pakiramdam ko, this is for real. na meron nga. ewan. kanina sinuway ko na naman ang promise ko, na never ko na idial ang no. mo sa cel. pero still, miniscall kita with no apparent reason.. hay.. ang kulit. sabi ko sayo, li low na muna pero sa nakikita ko mukhang mahihirapan ako.. after what happened. damn! di ako makagetover. maybe, i need some closure.. and i wanna bring this subject about (che....) kung may nililigawan ka.. ayoko na. pumapakla na ang mga sweets mo.. nilalanggam na...
lipservice ka lang pala.
kaso, kahit na anong pilit ko na wag ng isipin, hay, kanina, napanaginipan pa kita..
promise nagisinga ako sa malamig na pawis.. ang hirap bumalik sa pagkaaktulog.
niloko mo ko sa panaginip..
Wednesday, October 20, 2004
MR. NICE GUYS BACK!!
ewan ko ah.. pero kanina he asked me out.. i mean, magkita daw kami sa cubao. o my god! hehe.. ang astig lang mis ko na siya. he even gave me a ring. hay! balita ko my trabajo na si kumag..
well.. tingan na lang natin..
abangan.. baka maituloiy ko pa ang kwento ko/namin
Tuesday, October 19, 2004
Monday, October 18, 2004
i hate love triangles. especially if you dont know that u r involved.. and its such a crappy idea of "love". well, last nyt, i never thought that i was actually inisde this triangle.. after i called my phone buddy, e told me how hard it is for him to accept everything that is happening between me and his bestfreidn.. and honestly, i dont know what to react.. he was very different last night. although he showed some mood swings on some conversations whcih is quite him.. he was freaking like i did something wrong...blah blah blah.
and when i asked him what he wanted to happen, he just told me that everythings gonna be fine for him. "di daw kami talo" he said.
as for me, i'm still trying to understand what the hell is wrong. and being into this some sort of love triangle is not actually cool, in fact i feel so much of a leading lady in the movies.. yung tipong tatanga tangang ewan..
para akong nasa teen oriented shit movie.nakakadiri.
Sunday, October 17, 2004
tama na muna ang drama.. dahil hindi ko talga yun forte.. mamatay na ang mga drama queen. although malala nga ang problemang pampamilya, a million tahnks muna sa bloger for this.. may outleet na ako na pwede kong pagtiwalaan. ths will be my family. kasama ng mga artcles na binuo ko out of being a loner.. and being happy.
this entry is for the person who assured me na di niya ko iiwan..
at ulit, gaya ng sinabi ko, patuloy kong magtitwala sa pagibig..
pangalanan na lang natin siyang si super dao (para sa kanyang pic ala dao ming shit)
ngayon lang ako magoopen ng ganitong topic ulit ryt after mr. nice guy. hehe.. this is for real siguro.
yesterday, magkasama kami.. at sobrang saya.. hmmm.. kwento ko ba??
basta after the ga, nakipagkita ako sa kanya.. ayoko pa umuwi, impiyerno ang bahay.. siya lang ang maasahan kahapon
setting: bigR
we met sa may arcade
super dao: (nagpapanggap na di ako nakita. dirediretso sa exit)
lilmissgullible:uy!
super dao: hehe.. mukha kang wasted ah
lilmissgullible:oo nga eh
nagstroll kami.. tapos punta kami sa favorite niyang coffeeshop (firenze)
super dao: ay shit! nakalimot ako ng sigarilyo
lilmissgullible:o, sama ako
super dao: wag na, upo ka na jan.. baba lang ako
lil miss gullible: hindi sama na ko
so, super daobought a marlboro then balik kami sa taas sa firenze
super dao: o, ano gusto mo?
lilmissgulluibe: wala akong gana, maya na siguro
super dao: bala ka nga
umorder na siya.. at ako, bothered sa problemang pampamilya
then, yun kwento lang ako ng screwed up life ko.. shmepre mejo comdey para naman di mukhang drama ang buhay
until
lilmissgullible: (pinakita ang drwing na petrang kabayo costume) oH!
super dao: haha.. ang taba naman niya (he then added eyes, nose, ears, at kung ano ano pa)
lilmissgullible: yan costume ko eh mukhang fatso noh?
super dao: hehe
after nun, ayun bili lang kami ng materials sa costume
nung pauwi na kami...
super dao: ano hatid pa ba kita?
lilmissgullible:ikaw?
super dao: gusto mo naman eh diba/
lilmissgullible: eh alam mo naman pala eh.. bala ka (naangasan ako in fairness)
so yun, punta na kaming sakayan pauwi.. slapstick comedy talga.. gawa ngmga the moves from tekken. at nung nagsawa na eh pinagpupukpok na lang ako ng mga felt paper (materials sa costume) putsa saya niya.. eh ako ang helpless kasi tangkad eh.. feel ko bayagn kaso may umepal
bata:ate, penge ng piso
super dao: (kinapa ang bulsa meron pa daw siyang piso.. paglabas isang 25 cents na lang pala)
ay sorry! eto na lang eh
lilmissgullible: o eto (piso para sa bata)
super dao: magkanobinigay mo?
lilmissgullible: piso
hanggang yun nakakita na ko ng fx.. akala ko naman sasabay siya pauwi. pero hindi naman pala.. grrr. ok lang
madami na kaming labas.. pero nagyon lang ako magsastart magkweno.. ewan ko.. pero i feel happy after harold.. for real. pakramdam ko seryoso na ito..
the only thing na bothered ako is di ako makakapunta ngayon
may usapan kami na magmimeet, may gusto siya sabihin personally
"its now or never"
kaso kahit gusto ko, alam kong di ko magagwa, GROUNDED ako..
may concept ako ng pagibig and that is: it is patient...
kaso tama rin naman na sa pagibig tatawirin ang lahat...
hindi ko alam..
its now or never..
nakalulungkot naman na ang akala kong isa na namang pagibig ay masusukat lang sa isang pagkikita... tinanong ko siya kagabi kung bakit ganun ka urgent pero all he was saying was "tomorrow"... at wala ng iba
this is tomorrow.. now or never...
ngayon ko napatunayan, na i dont have anything to turn to.. niloko ako ng sarili kong tiwala. ginago ako ng sinasabing pagmamahal.. nsasakal na ko ngayon.. at pilit kong hinaharap ang matinding pagsubok na ito. sadyang madamot ang "pagmamahal" simula't simula pa, nasaktan na ko pero pilit kong inaabot upang maintindihan ko kung papaano nga ba siya gumagana.. subalit tunay nga lamang na para sa mga makikitid na utak ang salitang ito..
pakiramdam ko ako si "CRisto"
--nagtiwala subalit ipinagkanulo ng sarili niyang disipulo, pinarusahan dahil sa "pagmamahal" ng mga tao sa sarili...
ang ganang akin lamang, buhay ko ito.. at desisyon kong gawin ang aking mga nais.. i never failde my parents ever since. and now that they know, naiinis ako di sa kanila kundi dahil alam na nila.. i dont want them to know kasi iisipin nila na mali sila--na alam kong di naman talaga.. masaya lang ang takbo ng buhay ko kapag nagagawa ko ang gusto ko. siguro, i deserved better after every pain that happened before.. pero hindi, hindi ako pinayagna n maging masaya..
magdadrama na muna ko:
if not for my bitchy chuchu sister, di naman ito mangayari. akala niya nakatulong siya pero no! naaggravate pa ang issue. pinahiya niya ko sa magulang ko.. she just wanted to be this gooody goody bithc sa bahay.. sige panalo ka! ngayon.. pero alam ko buhay ko to.. at wala kang paki.. sa bawat sariling buhay alam kong siya rin ang bida. daarating din ang araw ko. siguro nga di ngayon. pero tang inaa, lam kong babalikan din akko ng swerte.
patay na ko. i dont have anything to live for.. i love being free. i'm happy being free.. and wala ng iba.. at ngayong pakiramdam ko, kinulong na ko sa mundo---sa realidad na ninanais ng tatay ko sadyang isang impiyerno..
mapagpanggap ang mga tao dito.. at obligado akong gumaya.
screw life.. and love's a bitch..
binenta ako ng pagmamahal at tiwala.
Friday, October 15, 2004
sabi na eh.. the world is out to get mewhile typing this piece of crap, i was crying. nalaman na ng dad ko.. lahat.everything about me. myself---my real me. and he was shocked. the usual reaction of parents. anyways, if not for my "nagmamalinis" na kapatid, di ako mabubuking. i dont want to put them in. this is my own life for chrissake. now, look what happened, after waht my sister did, i'm facing this crisis. of whether to stay or not. i hve plans of leaving the house--just to avoid these issue. god! if he is there.. sana matulungan niya ko. kaso binuking niya ko eh.. and now i felt stripped off--left with my dirtiest things for my parents to see. ihate them.. di ko alam. the first question they asked: bakit??? how many times?? of course ako? wala lang. isaid, di ko na mabilang. whch is true.. lalo ko atang nasaktan eh. pero nevermind, kasalanan nila. if only they stopped asking me, eh di hindi na ko napahiya at di na rin umiyak ang dad ko.. whoo i felt no remorse at all. i am calloused--i dont feel anything. wala lang. as in para lang akong nagkukwento sa kanila.. good thing nailabas ko na. para wala ng tago tagoand now, my dad has plans to stop me from school for a sem. ipaparehab ata ako.. san naman? sa guidance. basta pag natuloy yun, aalis talga ako ng bahay.. di ako titigil sa school.the hell with them.. i'm hating them more now that they've seen the real me. i just wished that after these, maging normal na ang buhay namin..
Tuesday, October 12, 2004
isa lamang siya
sa mga taong
namatay
at nagkapira-piraso
dahil sa grupong
nagpapaka-Kristo
binti't braso niya'y
natagpuan kung saan saan
ang mantsa ng siyudad
ay humahalo
sa bahid ng tao.
nilalang at latak
kawangis ng kapalran,
tuberiyas angkinahantungan
dungis man ng lipunan,
hindi nakalimot
sa pinanggalingan
kapwa tao'y
di tinalikuran
at tumugon
sa nangangailangan
mananabas man
ng kinabukasan
kaluluwa ma'y
impiyerno ang kahihinatnan,
ito lang ang natatanging pinanggagalingan
ng kaginhawaang ikinabubuhay
ng mga mahal sa buhay
pagktao man ay halang
at ngayo'y di mapangalanan
tao pa ring mapagkakakilanlan.
Monday, October 11, 2004
parang independence day naman.. kumbaga isang maligayang centennial sa akin! wish ko lang may imvironment din itong blog para sakto sa aking celebration.
"free as a bird na ako"
no more worries from school work and acad. stuffs, sa love?? pwede na rin siguro. he called last nyt although mejo nagkaroon ng napakalaking away.. hmmp never mind (kababawan ng mundo), and of course free na talaga ako!! bsta! saya lang
malapit na rin akong maging malaya from being an adolescent.. HAPPY BDAY TO ME!!
wish ko lang may sounds din.
gusto ko nga pala nung book na fineature ko. wala akong makita sa natio sino kayang makapagbibigay?? magiging kumpleto na ang taon ko nito!
nakakabano talga pag nadedrain ang utak no? paaano wala na kong mapasok na entry na insightful. puro na lang poems.. shit!!! gusto ko rin naman yung mejo matalak yung dating...
wala ako sa haus. naglaboy sa kung san sa gale. pampalipas oras. wala naman kasing magawa sa bahay. mamatay na ko sa mga pagkain dun. wag na nating pagusapan. mejo magahahnap na rin ako ng paraan para sa finacial problem namin ni abi. about L..E.G... okies. maya, tambay na lang siguro ako sa bahay nila jamie. nagaaya na naman siya eh. ewan ko kung kasama pa rin yung dalwang malibog.. hehe.. di na muna ako iinom. feel ko lang magising buong gabi/araw.. parang sobrang saya ko lang talga.
its like a second moksha.. rebirth of the new me. ewan ko lang kung bakit.
Sunday, October 10, 2004
oo nga, last night, i received a text from mer.. ako daw si petrang kabayo. and sadly, i dont know how trhis kyo looked like. pero i have the idea that she is a she and a white horse na ang malabo eh, kung tikbalang ba or just a plain white talking horse.. hmm... so here's the pic of this pathetic white horse..
onting retouches lang sa pic na to malalamn ko na magiging itsura ko for the culmi..
so siya si jiggy.. ang kawawang kabayo.. now lemme see kung papaano ko mapaasok yng mukha ko sa mukha niya.. haha
Saturday, October 09, 2004
nakakatawa yung mga tao. everytime i am willing to do them a favor, napakahesitant nilang pumayag.. wala lang, i just remembered na nagalit pala ako kay fiona and albert coz napakaarte nila. kanina, i went to gale with them pati na rin with some guy name jamie.. eh ako pa ang nagantay sa dalawa.. while jamie, parehas lang kami na nagkita sa may strbucks.. whoppee, we got ourselves some straberry frap tapos sinmahan ko na rini ng isang coffee brownie and a chocolate cake-- grabe na ang appetite while si jamie, yun nakakpagtaka umorder lang ng cappuccino ang init naman ng weather..
anyways, nung dumating sila si fiona at albert, tutsang ina, 2 hours din yun! anong kagaguhan na naman ang ginawa nila?? hmmm.. sabi nila parating na sila in 30 mins.. tapos na two hours pa silang late.. mukhang kakaiba lang.. si albert parang nakahithit ang pootah.
hehe, shempre, pabait ako.. may pera ako kanina para dapat samin ni jp ---eh busy naman siya.. pati nga friendster request ko nakahang eh.. nabwisit tuloy ako.. bala na lang siya.. (kinansel ko na nga eh)
monthsary namin and guess what? wala namang matinong nangyayari.. busy as a bee si jp wiht thesis niya.. bala siya. ayun inubos ko na lang ang pera na supposedly para samin...pinambili ng mga painom at pulutan.. pinagorder ng pizza hehe..
going back, punta kaming apat sa bahay ni jamie sa corinthians.. rk si gago no wonder.. pumarty lang kami. tapos lumklak.. mga hapon na rin siguro mga 3 ng hapon bangenge na ko..
oo nga, sila albert ewan nagkakagaguhan na sila sa couch.. putsa liveshow..
mejo, kakauwi ko lang.. ok na ulit ako. pero pakiramdam ko, i'll throw up.. eeekk..
hay... saya ng monthsary ko grabe!
Tuesday, October 05, 2004
nagising nanaman ako.
that's what i hate most when i sleep yung waking up. its like heaven going to hell. then heaven going to hell... blah blah blah..
sometimes i wish that when i sleep, i'll sleep forever. no disruptions.. only me and my world. my dreamland. coz everytime, i woke up, i'm eating dust. and i'm being ... manipulated by this higher being.. kung sino man siya. i'm not talking about the divine.. this higher being is a sucker. a leech!!
and my reality is: life is paired with this leech. so everytime i wake up,
RUT!!! BEWARE OF THIS LEECH.. gisng ka na naman kasi..darn it.. if i could only sleep... forever.. wishing..
too be honest,after last week, i'm screwing my whole life again.. i am like a shithead.. and i'm deranged for the nth time.. because of serving my master leech.. (jp, thanks for being there.. i appreciate u so much.. lately)MASTER LEECH... PLEASEDONT LEAVEME.. I"M WEAK WITHOUT YOU.. haha..i am hypntoized.. this divine being is just so a god. he is everywhere.. but the only thing my master cared for is himself.. a selfish god.. very indifferent.
anotehr realization:"all the while i thought i was learning how to live, i have been learning how to die."
surely, serving my master teaches me how to live my life like hell. bullshit!
Monday, October 04, 2004
isang mabilisang love story ang lahat.. or tipong isang lingggong gamitan. na tila ako ang nabiktima. parang born loser ako na walang nangyayari sa buhay ko kundi kainin ng malas ang lahat.. at di ako makapaniwalang isa ka sa magiging dahilan ng pinakamalakas na sampal sa buhay ko..
matapos ang lahat.. ang akala kong limang buwan na pagkakaibigan ay tila isang bangungot.. pakiramdam ko, higanti ng kahapon.
"to maek it or break it" oo nga at di sa kin galing ang issung ito. napaoo lang ako. isang major dillema. isang tao na naman ang nakapagpaiyak sa kin. wala na kong katapusan sa pagluha. parang bata na tumtahan lang sa saglit na kendi.
ano nga bang sinabi niya sa issueng to?
i said: OO 'd make it.. while he said: "ewan". at napakalabo talga. prehas talga kayo. parating gitna. why do i al;ways end up with guys na nasa gitna ang desisyon. na feling klo, may unresolved conflict sila sa sarili nila. at pathetic coz he doesnt understand his own self. na a simple question such as that would keep me hanging and hoping for some things to be favorable to me. tang inagn ewan yan.. sino ba kasi ang nagimbento niyan. nagkakalabuan pa tuloy.
HE asked me "do u love him?" sabi ko, " err... ewan di ko alam." at may bigla siyang sinabi na nakapagparealize na tama ... na i don't love him.. coz HE said.. kung mahal mo ang isang tao, di mo na pinagiisipan ang sagot. na its automatic. at i think na HE is right.. di ko mahal si him..
and im in love with HE .. a realization that struck me 3 weeks ago. that HE is different and that makes HE stand out. na hindi lahat ay hinahanap.
the past week was a complete fun. to be honest. like a dream land. na lahat ng sintomas ng pagibig ay naanramdaman ko.. and i think HE feels the same way. i respond to every physcial contacts.. coz i do care.. anjan na naman ang pakramdam na may pag ibig nga talga.. na di nga ako disillusiooned.. but then, isang bangungiot nga lang pala siguro ang mga pangayari
nsasakal ako ngayon... umid ako.. tahimik matapos ang paguusap namin kaning umga. HINDI ako makapaniwala..
NAGAMIT AKO.. yun ang lumalabas physcally at emotionally.. at ang laking tanga ko na maniwalang pag ibig opala ang lahat... superficial lang pala. isang palabas.. ang ganda ng pagkakabalot..
"gamitan ba ito?"
HE said hindi.. bago mangyari ang lahat.. maliwanag na wala ang gamitan issue. mahal niya nga siguro ako...
subalit isang maling akala.. matapos ang mga pangayayri na tumapos sa linggo ng pagsasamahan, i felt TRASHED OUT. tama ang hinala ko
physical gamitan is not the issue here. what i am after is the emotional manpulation.. mahina ako dun. weakness ko yun. at natira niya. magaling.. alam niya na naga talga kung san papatamain ang higanti..
mabait kasi ako.. "di manlalamang pero ayaw malamangan." HE said.. naging laruan nga lang talga ako ng pag ibig.
sorry.. yan ang narinignko after what had happened.. sncere sorries.. pero it doesn't stop the pain.. of being manipulated.. ano nga banbg magagawa ng sorry?
kahit HE denies pa, i feel used.. unintentionally. ironic lang kasi ayaw niya kong masaktan but then, the opposite is what is happening..
"mahal mo ba ako"
akala ko OO.. but then. baliktad na namn. ewan sabi ni HE.. taliwas sa sinabi niya na pag mahal mo ang isang tao wala ng isip isip pa. subalit iba ang naisagot niya.. at masakit sa kin.. HE reasoned out na nagwear off na.. after the rejection.. iba na...
but then why push on if ewan naman pala... iam huritng like hell. shitass!
hindi ako galit sa kanya... mashadong napatanga lang ako. nastarstruck ako sa lahat.. bulag ako ulit.. and now, HE left me hanging.. or ather i feel left out
the only thing na ewan ang sagot niya is because HE dont want to lose me -- yun ang sabi ni (HE).. kaso pinoprolong niya lang yung pain.. na in the end.. mawawala lang din.. i want to hear it now from HE.. kso undecided siya.
and now, i\ll be left alone to mend this pain na nagamit ako.. ng isang taong imposibleng GUMAMIT s kin...
i\m trying hard to deny this.. but still it persist to come back to me... hindi, ayaok maniwala...
"to make it or break it"
i said OO.. i'll makae it...
and HE said (silence)...
i'll keep my fingers crossed...
i dont want to expect again.. i wont feeed my expectations to u.
HE is free to hurt me..
LOVE IS DEMOCRACY..
LOVE IS LOPSIDED...
*gusto ko lang ishare.. in behalf of those na nagamit.. nakikisympatya ako.. natuwa lang ako.. nice lesson..
naiyak ko dito promise.
ako na lamang magisa ngayon sa bahay. kasama si ate beng (ang the ultimate naming kasambahay). kakagising ko lang at mejo groggy from the beer i drank last nyt. not that much naman, mga 2 cans of pale pilsen. cguro,ang lakas nun sa calories. anyway, kanina, after i woke up, i went downstairs to eat and i was completely shocked ng makita kong bukas ang banyo and saw ate beng naked (although di ko naman nakita as in... may nakaharang na pader so covered yung hanggang leeg niya). and she was shocked as well, kaya dali daling pumasok sa banyo at nagshower curtain. she even forgot to close the bathroom door. grabe! anong akala niya? na sekxy siya? good thing at wala ang dad ko (of course, tingnan lang natin kung magagawa niya yun).
the sem in up is too short. very early nagend. i hoped that i could do some things while in this short vacation. probably, ituloy ang legacy with abi. wish ko lang mafocus ko na siya.
eeekk... kadiri talga ang agahan/ lunch klo ngayun.. this is what i hate most about lutong bahay. pag minalas ka, malamig na kanin at ulam ang sasalubong sayo.
--chopseuy at tahong na malamig ang kinain ko ngayon
--kumain na rin ako ng ham sandwich. mas masarap pa.
so.. plans! plans!
anong gagawin ko kaya?? alis ako maya maya..
--pumunta sa starbucks katips at mag abang ng mga kaibigang manggugulat, magaaral na rin siguro
--another journal entry siguro. gawin ko somewhere outside the house
--puntang uste.. plano pa lang naman eh.. mukhang uulan kasi. and besyds, jp is probably busy. hintayin ko na lang text
--continue my TM week.. wait for some friend's text and head sa metro east para tumambay.
--foodtrip
--bilhan sila mommy ng max factor.. yun daw ang gusto niya. patungan ko na lang ang presyo
--maghanap ng pamparegla sa quiapo or along timog.. or sa may kamuning
ayan! may plano na ko. the only problem is, di pa ko nakakapagprepare. and walang text from people na pwede kong samahan.. shoot!
down under...
where the lights giv
e their littlestshine..
and the wallsso dingy.
the picture of you and me
showers a thousand brimstone..
burning..
heatseeps into the cold walls
and lights every dark edges
the picture of you and me
defies every conservativeness
of shame and guilt
of the lustful flesh that serves as our outlet of love
if there is such a thing
but for i know there is...love..
because indeed
you and i were reborn..
a life after the nothings of the past.
Sunday, October 03, 2004
grabe, parang kelan lang may 1000 pako. tpos ngayon, 400 na lamang ang laman ng aking pitaka. parang kinakain ng pitaka ko ang mga pera. di koalam kung san napupunta ang mga laman. kung tutuusin puro pamasahe lang nag natatandaan ko na nilalabas koang perako. pero imposible naman na 600 parasa pamasahe. sobra na talga. anghirap magtipid. kung mismong perang tinitipid mo ay nagagastos mo sa di mo alam na bagay.
minsan sa sobrang pagtitipid, dun ka pa nayayari.
Saturday, October 02, 2004
it is still clear to me...
the dank room and the
chill that hangs heavy on
my chest; the pungent
smell of concentrated urine
and flaccid flowershave
placed me submissive.
the room that served the
purposeof your thirst to
my flesh - the only
existence present.
i was the inflatable doll-
taking in "manly" juices.
hypnotized by desire
the only thing i thanked for..
was the bed, rusted
by time. hollowed by space
like soft thorns that brushed my
back.
and i long to lie for the longest time
anesthetized.
from the moment that
your black lips touched
mine, i felt
disowned by myself
like a firebrand--
an ownership that marks
the skin with
searing pain
an end of freedom
the start of a fall
those bittersweet kisses
i havenot tasted
because every contact
was like cold death
warmth was sucked
left me aghasted
when suddenly finding
the urge to execrate
i was muted
forever
the red on my face was gone.
Friday, October 01, 2004
yehey! last week of the sem.. and this last week, is my TM week. just dont ask me coz i wont tell. haha.. well, i feel so tired and at the same tym addcited. but this friday does't mark this TM week complete. hay.. buhay. tsk. sayanag.
and next week i dont know. maybe i'll spend it to someone special. yes! like ensaymada. super sweet. hehe. talk about the biglang liko area again? well, i dont know. join him for some activities like studying. and some talking. shitty..
so going back to the topic. yep! i'm addcited. i cant tell where. maybe its the effect of coffee. talga palang kaaddict no? i just felt my eyes popping out. buhay na naman ang dugo ko.. wait, makikipaghabulan pa ko sa camera sa studio pic namin.
shit! i hate picture taking.. well, ayoko talaga ng studio pic.
take me a picture pag sabog na ko.. feel ko yung ganun..
kwento na lang ako. what happened this past week..kaadict pala ang
meeting some people..
barkada and other acquaintances.
talk with jp he's still sweet though busy, get some mushy ideas from him hehe..,
phone talks from IMPORTANT PEOPLE - midnight countdown. abutan ng umaga.
gawwd! feeling busy (yes of chores!),
eat some calorie stuffed goodies. chocolates and coffes and donuts and fries.
i even noticed that carbon and nicotine smells good - another addiction kaso masakit sa ulo (still, that won't make me smoke),
responses to physical contact
bouncy bed.. although nakakawala ng rhythm at pacing.. mejo disturbing (pag natutulog)
talyer look na bahay.
rob at sta lu
TM week
hehe.. i am not bothered kahit may onting problema sa mga pangyaayri.. i am busy but at the same tym manage to be a sociable person.. SOCIABLE.
this TM week is just so fuckin kewl.. kahit kulang sa tulog, nakabuhay pa rin ng dugo.
"i feel my [fresh] blood rushing from her veins" - van helsing
*oo nga pala, my new story na ako.. maybe this tym it would be better that my lil miss gullible and mr. nice guy.. abangan niyo na lang!
Thursday, September 23, 2004
along with the sudden rain, i found myself wanting to be alone again. to appreciate things in life without any dummy to drag along. i hate some piece of trash. i'm not this low life who would scrupple on dead meat and eat some chumms that they (the others) would say is sweet.
sweet--
it just bruns the tongue.
a poison under the shadow of hypcrisy
an art of killing.
it is death wrapped with contentment.
it is shallow.
i preferred the sour. the feeling of drooling empowers my senses. my libido if i still have. or the power of turning over the weaknesses of the other sex.
dummies they are called. and they'll label obscenities after so many pumps and secretions of lust. the hunger of flesh, they are enveloped. and will never stop unless someone would rush and fill them in.
my hand.. it felt so cold.
a warmth inside. but no..this needs some contentment.
but i'd rather not rsik it for the payment of sweets. rahter with hugs nor kisses.
.kisses aren't romantic anymore. hugs are not warm... they make me puke.
wawawawaw! same title. anyways, i'm bloghoppin and postin different things on my blogs. yep! got 4 blogs. pero secret na ang iba. i planned to shut this kaso naisip ko sayang naman ang mga memories hehe.. so wag na lang. i can manage to attend to those 4 bloggs. kinda enjoyed it. although sobrang gastos at kadrain ng utak. i have classes today. in fact, at this very hour. sched ko is from 8:30-4. pero andito pa ko sa haus na walang pakialam. oklang. idaan na lang sa pizza ang lahat. just want to thank the person who left it sa fridge.yey! at may agahan na ko. at di na pinakbet at danggit na nakatambak sa dining. change topic, so yun nawala na naman sa sistema ang aking body clock. bigay ko na lang ang nangyarinng pagbabago sa aking body clock:
september 22
7:00 in the morning na ko natulog
4:00 in the afternoon na ko nagising
september 23
4:00 in the morning na ko natulog
6:30 in the morning (supposedly ako gigisng)
9:00 in the morning na ako nagisng
kaya putragis talga. dahil 110 class ang sched. isang spss at isang lecture siguro. exam/finals na namin nextweek. hay!
so lesson in life:
wag ng baguhin ang naksanayang body clock ng di pumalpak ang mga plano at di na rin maapektuhan ang mga clase
ipapasok ko na lang si saguin at magat. namumuro na daw ako sa abscences sabi ng magiting na attorney hehe.
its innate for all of us to have expectations. even impressions in a way are affected by your expectatiaons. they serve asyour basis for judging people. but expectations are not always good.
first, they aren't long term. it doesnt mean na what you expect of someone is whta he really is. this is called labelling. accordingto psych, labelling pressures an individual to act the way the society wants him to act. thus, di niya naipalalabas ang sarili niya. his true character. just for the sake of fitting in the sciety. he acts according to the label.
and i dont' think. that labelling/ expectations are good in a relationship. pero you cant prevent to expect. of course...i also expect. but to expect doesn't control the whole relationship. itdoesnt' mean that if you expected me to be sweet, then you'll order me to be sweet. HINDI TAma ang gayon.
second, expectaions suck... especially if you live of it. it doesn't show the reality. if you're living your life full of expectaions, then probably your livng in a lie.. wish ko lang magising ka sa katotohanan. not all that your expecting are meant ofr you. wish mo lang...
thirdly, expectations are..... well they are...
wala akong masabi. basta i just hated expectations. especially if they put some pressure on you. grabe. nakakabwisit lang. coz, i'm not the type that would change...
this is me.. this isthesimplest you can get as well as the most shittest you can get..
now if everyone does feel shitty about me.. shoo.. ican adjust but not to the extent of changing myself to fit in the category that a "somebody" wants...
you cant change the stripes of a tiger.
Sunday, September 19, 2004
sowhat's with thetitle?? supposedly, gagawa ko ng entryabout aa someone.. ajesuit to be exact. pero since, ireally dont haveanything in mind.. maybe because of the interview and also becauseof some distractions, wala na ang concept ko about thisjesuitand hisprayer.
and, sira na naman ang space ng keyboard namin. grrr..
interview.. man, sobrang low performance ako dun. nevermind sharing it. panget talga. but ididn't cry. ewan. iwant to perokahit single tear walanglumabas.
huhuhu... pretend na lang ako.
sinamahan kopalasi jp kahapon sa "gig" niya. samaymayrics. saturaday was supposedly a big day for me. coz, aside from jp, playing, i'll drop sana sa freedom bar/ ateneo kasi may concert din dun and take note: FREE flowing beer. for 150bucks.
kasopalpak ang plano.
jp played and mejo nagkalabuan angbanda nila.i just saw oshti (ryt spelling?) looking so worried and mic was shouting like hell. ewan. nagkakalabuan sila. i dont know if its because theyare the first band to play. honestly, diko talaga alam if they perofrmed well. kasi i'm not really musically inclined. so when mic askedme, if ok naman ang tunog umOO na lang ako. the fact na walanamang bumato sa kanila meant that ok naman ang perofrmance. ayt?
after their gig, we wnt to quattro. wala kamingmap[untahan. andbesidesits early pa naman. mga 10 ata yun. yung frind kasi ni jp may gig din dun. so yun punta kami. kaso nakaalis na sila whenwe gotthere. yung spongecola andun din. shemprebinati si jp. (Closekayo??) astig!
iba naang musikero.. tsk. di na mareach
so,weended up TALKING... and FLIRTING with each other. haha.. chummytalga. well, i'mjust so happy after along time ofnot seeing him. mga 3 days din yun di ba?
hehe...
so where'sthe jesuits' prayer? uhmmm... i'll justask him to pray for us. yun lang.
Wednesday, September 15, 2004
ask me kung asan ako.. hehe. andito ako sa home of the growling tigers -- ang espanya. hehe.. wala lang. just got a chance to be with jp. kaya eto, ryt after my visit to beya, punta na ko dito. and jp, di siya umattend ng class niya. instead, we wander somewhere sa lacson street at naghanap ng makakainan niya. well, the place is cool although di na ko kumain. SIYA lang ang kumain, i just ordered iced tea (nanaman) at yun nag aral na kami.. (did i say nag aral??) hehe.. wala kasing starbucks eh. kaya ayun nag aral kami sa LOM's eatery.. well, di ko talga lam yung place.. tama ba yung natatandaan ko?? saya lang. kasi nahilo ako kakabasa... while jp, ayun di nakalimot sa yosi Break niya..
nag aaral pala talga siya.. ng probabilities?? yun ba yun? sows! kaya na yan diba? at gumawa pa siya ng kodigo para ahemmm makapasa.. with panakaw nakaw glances sa tv. MTB ang saya saya (talaga?) ang palabas. bahay na bahay ang ambience hehe...
next tym, di na ko punta uste kasi mainit. haah.. tsaka di pumapasok si jp. kaya wag na lang. acads muna di ba? gaya ko, aral muna..
Tuesday, September 14, 2004
that's the question i have in mind ryt now. ryt after jp went mad dahil late nako umuwi. i told him na its another org stuff that i really needed to attend. but geez.. wala atang nabago. parang he's still thinking of sumthing. and THAT i dont know.
why is he mad kaya?? sige kung late ako umuwi, ano nman ang naisip niya na kinagalit niya?
kung umuwi ako ng gabi because kumain at nagdaldalan with freidns sa labas... kagalit galit ba yun? or because tinamad ako umuwi.. kagalit galit kaya? or tumabay? or wala lang.. feel ko lang gabihin?
ano bang kagalit galit dun?
i just thought na maybe its hard talga na maearn ang trust niya.. kelangan siguro limusin. wala lang.. i think he's too sensitive na kahit pag uwi ko ng gabi ay talgang mahuhurt siya. ano kaya..
another adjustment for me to do.. kelangan ko siya mameet.. what i mean is, kelangan ko iadjust ang sarili ko siguro.. maybe that would help.
trust is really a hard thing to earn.
Monday, September 13, 2004
i've never known jp ng matagal. pero i dont ask myself, why i love this guy so much. na halos kahit wala pang isang buwan kami since the fist time wemet (yep!) eh.. wala lang, i just feel so inlove again..i hope di naman niya ko itatrash out.. (di ba B?)
anyway... i'll just share to you some of my discoveries. JP, peace tayo ha?? luv u! haha
- ayaw niya ng chocolates pero gusto niya ng ferrero..
- bano pagdating sa pagcocommute.. di niya saulado ang kalye malibanna lang kung may car siya. o kaya school bahay lang ang route na pupuntahan
- he likes cars.. grabe ang paingay sa kotse
- he drives fast
- humble.. nagfifeeling pangit pero di ba hindi naman??
- tamad
- insomniac din
- magaling ang smoke rings..
- very simple.. sobra. bet ko talga siya
- galing sa guitar
- hindi niya matapos ang isang kanta. gitara all the way. haha
- he likes isaw
- likes UP
- likes me ---> nyek! ano ba yan.. chummy na ata ako. tsk.
tama ng pag ibig eh! haha... luv u ulit... saya! i know, marami pang discoveries ang mangyayari.. ang cute mo sumayaw kanina sa car.. kahit na nagdrive ka pa nun.. haha.. nakakatwa lang.
ALIW!
Sunday, September 12, 2004
talo ang up sa uste. pakshit talga. 2nd place na naman tayo. dejavu. parehas ang ranking compared sa last year.. hehe... ano pa ba?? wala na.. namaos lang ako ng kaunti..
may blog pala kami.. pero secret muna.. waitnalang kayo sa link nasusulpot kung tinopak akong ilagay.
anong meron dun?? mejo naughty.. haha
jsut between me and the HIM (ibang him na ito..)
mejo nakakasad lang ang nagyari nung friday. napakita ko si jp sa aking friends and that includes shempre si harold.. ayoko talga nagpilit si jp. and besyds tapos na rin namn yun. hehe.. ok lang. mejo worst senario ever. la lang..
just happy.. kahit mejo masaklap at abilis ng mga events.. luv UP pati na rin USTE andun kasi si jp.. haha!
from this day on, wala na po akong babanggitin ever about mr. ncie guy. he doesnt care anymore and so am i. i'm happy in way. coz i've found my buddy.. sana in life. kaya sorry talaga.. another change ulit sa blog ko. alam ko ang bilis ng transition pro wala po tayong magaagwa. ksua siyang umalis. hehe.. so wla na talga..
NO MORE MR. NICE GUY.
if in case na mabasa mo, sorry, wala na kong magagawa. sobrang self actualize ang ginwa ko. pero eto masaya ako dito. hope masaya ka na rin jan..
tc friend..
Friday, September 10, 2004
again,one down. at last. tapos na ang report namin sa edfd 100.ako yata angmay least contribution. i just reported on physical development in middle adulthood. mejopatawanga eh. kasi kung sino sino mga face yung nilalagay ko. may mr.frankinstein, may nagmemetamorphose na kalbo then into a goat at si kapuso. the tired heart. hay..
oo nga saya ng grade ko sa midterms. line of 1 anong say mo. hmm?? aral
kaya nga naglagay ako ng bagong piceh. the mood pic. shempre brilliant! nakakamotivate talgang mag aral ngayon lalo na kapag may isang tao jan na nanlalait sa skul mo..
hehe.. u hate up?? e di wag ka pumunta dito ever!
haha... oo nga pala sensitive.. sorry.. joke lang.
Wednesday, September 08, 2004
no text from people. yan lang siguro ang masasabi ko. sira din ang blogger ko kanina. winadang din ako. ang daming dapat isipin. but still, i dont fucking care..
kanina pa ko post ng post.. all about him. kasi wala akong maisip. or rather, siya lang ang naisip ko. ang tanga tanga ko kasi. ang tanga ko to let go of him. ang tanga ko to be so rationalizing. ang tanga ko sa lahat. ang tanga ko sa pag ibig.
sa totoo lang. panagrap ko ang makahanp ng tao na para sa kin. na magiging seryoso sa kin. at higit sa lahat, taong aaminin kung sino nga ba siya.
i hate show offs. at ayoko rin ng mga tipong chummy. ewan, di lang ako nasanay.
i havent found the right guy for me. or at least i've found two. the first one is so damned perfect. and the other one is well... kahit sanmo salampak pwede na. which is which?
hay? isipisip...
Tuesday, September 07, 2004
di ko pa nga siguro kayang bitawan ang blog na ito.
para sa kaalaman ng lhat, isasara ko na sana ang blog na ito. wala na kong gagawin na kahit ano. akala ko kasi, mawawala na ang highlight ng blog ko. ipinaalam ko na ito sa kanya nung linggo, ayaw niya - siguro for publiciy sake. o dahil ayaw lang talga niya. ngayon, naisip ko, di talga dapat isara ang blog na to. para ITO SA KANYA. kahit madalang ang pagbukas niya sa compuetr para dumaan dito. alam kong sa mga sulat na ito, matutuwa siya kahit papapano. pangarap niyang sumikat, at kung ito lang ang paraan para makilala siya, gagawin ko. :)
mashado akong nagrationalize at nagdecide ng maaga. akala ko tama ang mga sinabi ko sayo. hindi pala. ngayon, ako na itong nalulunod sa pagsisisi. wish ko lang makapag usap tayo ng tulad ng dati. lumakad gaya ng dati. mag TEXTAN tulad ng dati. mga pangarap na kahit simple, gusto kong matupad. sobrang comfortable ako sa yo. ewan ko. naturalna tao siguro ang nais kong pakisamahan. kelan kaya ulit?
di kita titigilan. kahit man lang sa blog na ito, hayaan mo kong buhayin ang mga nasirang samahan.
buhayin mo ko sa mga pagpaparamdam mo.
hihintayin kita.
Sunday, September 05, 2004
Thursday, September 02, 2004
sige.. patuloy ko na rin iiyak ang namatay kong tuta na si ikay. panagko ko pa naman na pag nanganak siya, magbibigay na ako. kaninang umaga siya namatay. nakakain ng racumin.
di na ako nagulat.
katulad din kasi si ikay ng ibang hayp na
naalagaan ko eh.
kala ko magtatagal. di naman.
di na siya inilibing...
kasama niya ang mga gamitnadi maglalaon ay mabubulok din. sa loob ng orocan sa may malapit sa canal.. hinihintay na kuni ni manong basurero. yngat ka..
isipin mo na sana, naalagaan din kita. sbra.
para sa isa jan na pilit kong inaabot
para sa nagaalaga kay malakas--pinapalakas mo ko?
umiyak na naman ako..
oo, inlove ako. pero di sapat ang pagmamahal na binbigay ko para sa kanya. tama, sawa na nga siya. o mrahil, di naman niya kailangan. naiiyak ako, kasi nasasayang ang binbigay ko. natatapon. kung alam ko lang sana, matagal ko nalang binigay sa mga taong humihingi.
ngayon... nararamdaman ko ang hirap.
seryoso ako.. di ito joke. wagka ng tumawa
mali ang pagibig na pinasukan ko. pero patuloy akongpumapasok. sa bawat araw na tumatawag ako sayo. balot ko ang matinding lamig... ang excitement, ang tension, ang saya.. ang lahat.. pero alam ko, katulad din ako ng iba.. mawawala din ang lamig sa mga palad ko, ang saya.. magiing lungkot, ang excitement mabubulok. in short mwawala din ang lahat..
pero ayokong bumitaw. mahal na talga kita..
kanina tumawag ako. walang sumagot. nagbasa na an mga mata ko.
kanina ulit tumawag ako. BUSY
sa bawat busy ng linya sa bahay niyo, nanliliit ako. di ko alam kung ano nga ba ang tinatanga tanga ko sa telepono at tinatawagan kita. patuloy pa rin sa pagasang ikaw ang makaksagot. kahit dahilan mo pa na kahapon ang huling usap, para sakin mahigit isang linggo na ang lumipas.
at ngayon, wala na namang sumasagot sa telepono niyo.. natatkot ako..
di ka akin. alam ko yun.
at masakit kasi wala akong magagawa
kahit sabihin mo pa na nasa sakin ang sagot.
ewan ko. ito lang ang outlet na pwede kong mailabas ang lahat. kahit alam ko an binabasa mo ito. di ako mahihiya. alam mo naman eh. masaya na ako na kahit paano nararamadaman mo. at least sapat na para maramdaman mo. salamat..
sabi mo sa kin, na dito lang ako...
masaya sana yun. kaso kahit nandito lang ako sa tabi mo, napakalayo mo eh.
mas masakit pag mas malapit. pero bakit di ako lumalayo..
ewan... kasi
ayoko.
aalis na lang ako kapag kaya ko na ulit na mag isa
kahit wala ka na.
siguro matagal pa bago ko mtatnggap ang lahat. na wala talgang mngyayari sa atin.
gaya ngnauna kong post. patuloy lang kitang hahangaan mula sa malayo.
nasa panaginip kasi ako eh. naniniwalang ikaaw lang ang kasama ko. you can break the rules. pwedeng mangyari ang lahat.
pero kung sakaling di man ito panaginip. o kung nagising man ako,
mahal na talga kita.
Tuesday, August 31, 2004
Monday, August 30, 2004
Word of the Day: Netventure
Location: Alimall 2nd floor
obvious ba? got nothing to do ulit? for the nth time. andito ulit ako sa alimall. hehe my second home. haha
so... where was i?? wala naman eh di ba?
ah!! lam ko na.. gawa na lang ako ng resolution about things such as lovelife (if god decides to give me one..)
mukha bang may sinasabi?? haha.. wala.
basta, the next tym i'll have a bf, di ko na pagsasawaan. paano? hehe, that i dont know. pero kayang gawan ng paraan if both parties would cooperate. at di lang ISA ang nagdadala
next, i would be a good felow, pag binato ka, batuhin mo ng tinapay (may palaman na bato sa loob) at least may cushion. watch out! arghh
then, i would be submissive. actually, that wont be a big problem coz nagawa ko na yan nun. batsa naapreciate naman. di lang tipong taken for granted.
and shempre, faithful.. (mukhang malabo..) at least i'd try. hehe..
so, what's the point? WALA LANG. just want to maximize my time here sa comp. shop. post lang ng post.
nakita kita kanina
nakapulupot ang crus sa
leeg at kamay mo
para bagang
tinataboy mo ako
di ka ba nabibigatan
sa krus na pilit na
sumasakal sa yo?
sayang at di
mo pa yan ikinamatay.
habang ako...
sa pagkakatitig ko sa
krus na suot mo
tila nabalot ng isang
kapangyarihan na ikaw lamang
ang makapipigil
subalit di mo pinigilan.
pinapatay mo ko...
ambigat ng krus.
what am i gonna say. i dont really have plans of bulging this BIG news. haha. a news that would really change my views about stupidity of life and love. again, i will be reborn to some sort of a flower. FRESH. BEAUTIFUL. now.. but later...
who knows, i'll again be trashed out into my old state. of being a garbage
waiting for the time that again, a Special.. (really?) would pick me up and rebuild me to be again the most beautiful flower to bloom.
so what am i trying to say?? corny eh.. pero secret! not now. but soon.
although the past hurt me, although i became a lunatic - almost killing myself, well, maybe its time for me to move on.
being hurt is not a reason for us to stop but rather a reason for us to be strong and continue.
journmey never ends. it keeps on rolling.
Saturday, August 28, 2004
yeah right.. it is exactly 9:00 in the morning. still,i haventfound a chance to sleep. or rather, i don't feel like sleeping. i'm still bothered about last nyt. HE didn't call, maybe because he is tired (like what he was saying).
at around 1:30, the phone rang.. but then, biglang nawala. geez, di siya yun. ok... time to think and re think about things. kahit wag na yun. nakakaburaot.
i checked the barrel (meron sa bahay.. actually, wine cellar) and there! were cookies and crinkles. nyay! kanina, may crinkles na kong kinain. ok, so, papak na lang din.
while waiting, i'm trying to make some entries, poems, kung ano ano. but wala eh. parang napapangitan ako.
munch...munch..munch. until, poof. wala ng crinkles and chocolate chips.
caffeine.. again. this tym, its solid.
iam the famous cookie crinkle monster.
Friday, August 27, 2004
"what else should i be??
ALL APOLOGIES..."
grrr... i hate myself today. mali ang ginawa ko. i hang up mr nice guy kanina. dahil nabwisit ako sa kanya. argghh.. bat ko ba ginawa yun. fuck rut. tanga!
i dont wanna put the blame on him, its my choice to hang the phone. kahit na biwsit pa ko, dapat nakontrol ko. now, look, lamig ng pawis mo. at sobrang ngarag ka na. shet...
kasi namn, i dont know where to draw the line between us. everytime i put it the way it is supposed to be, inuurong niya. kumbaga, i want it far... then he would put it near.
if you'd ask me, ok sa kin yun. pero di talga pwede.. on his part eh.
ang gulo ko.. that's all i can say. and he is affected. he is serious. but still, i dont care.
i dont care if he's hurt. basta, i rationalize things ok na..
darn, i'm just so fuckin selfish...
and that's what i'm apologizing for..
so mr. nice guy.. sorry talga..
*i know you won't read it today.. i mean at this very hour. i'll still wait for your call even if it would take years or maybe some awakening.. sabi mo, tatawag ka ng 12. i'll wait. basta. sorry..
Thursday, August 26, 2004
(tama ba spelling?)
i'm trying to stop myself from writing stupid stuff in this blog. but because i really dont have anything to do. well, please some considerations.. mr. nice guy is asleep so di ko siya makakausap.and wala namantalga siyang paki..
another mug of coffee..
seems like my brain si swimming in a pool of dark liquid.
gawd... i wana float/fly
the clouds are heavy but they still float
i wanna be htere. and see what i can get
i want to have a black cotton to wipe on my face
i want to color my face black.
like this mug of caffeinated liquid.
nice when served hot.
kasi naman eh.. maraming nangyari ngayon. obvious naman sa blog ko eh. sobrang dami ng post. in just one day.. ilan yan? 4 or 5? fuck! ano ba itong hobby na to..
ewan ko nga eh. parang dalawang entries ko na yung baboy. hehe.. saya eh. parang kakaiba. para ibang image. di naman puro tweetums at diary at panawagan..
tama sabi ni felias, kelangan masubukan ang ibang varieties.
kunsabagay sex=love.. haha.. both are intertwined
ngayon, kung sinong naooffend.. the net is too big para dito ka sumiksik.
hehe.. alam kong wala namang kokontra eh! ryt?
just opening the wild side of me... pero wala naman dapat ikabahala.. i wont bite..
-"hipokrito ka kung wala kang libog... di ka tao"
see! i told you! tulog na nga siya... then why do u insist to call although you know na its impossible to contact him.. why do u always have the effort to ring his phone hoping that his there and also waiting for your call..
magising ka na.. he's not for you. and better stop that shit in your head.
may gf na ang tao.. sinabi na rin niya..
your doin effort kahit na wala nman dapat.
grrr. i just hated the fact that today HE didnt call. yesterday, he told me tatawag siya.. but after almost 3 hours ng kakahintay, no calls from him. tapos ngayon whole day.
the bastard.. and his gf.. yeah i know. possible
why is it that i'm still pressing myself in even if i'm better outside his picture.
calling would'nt make a diffrence..
better to be silent. use the phone for something much more better.
check the fuckin title... whore!
a gun:
*fire a madman
*fire a stray dog
*fire yourself... bang in the head
*punch holes in your roof
*do some war games
*a promote paece.lagyan ng tape ang barrel ng baril
*bang bang... baril brailan.. nsabi na
a bottle of valium:
*overdose
*i flush sa toilet for more drama
*stare.. kunwari may plano
*smell
*lagyan ng tae yung bottle pag ubos na ang laman
*ignore if you can.. try mo lalo na pag may problema
a girl:
*twirl her hairs... all her hairs
*insert what you've got to insert
*play (if that\s another thing for you)
*slap
*spit
*kiss
*hug
*embrace
*magpamasahe
haha.. ang negative ko ba... shit mejo lsing na ako eh.. gawd.. you know whta time is it?? hulaan niyo
sadyang binago ang oras ng di malamn ang saktong time ng pagkakagawa ng entry.. well. 1.5 red horse bottles palang to
so, what you think i can do with bottles of beer aside from dringking??
hehe.. lemme see..