feel ang pagdadarama

parang kelan lang dala dala ko pa ang virus.. binibilang ko na ang mga raw kung hanggang kelan pa ko hihinga... sa simpleng tiled floor ko nakuha --- tetano.
nagdugo ang paa ko. nadaplisan ng matalas na dulo ng kaawa awang kahoy sa sahig. tumawa pa nga ako ng makita ko ang "Bleeding wound". ngayon lang ulit ako nakakita ng sarili kong dugo. bhira na ko duguin maliban sa mens ko..

"anak, papaturukan kita bukas!" sabi ng nanay ko...
---eh sa totoo lang, ayoko talga. feel ko kasi magsenti. lam mo yung aprang dun sa mi2. yung babae matapos maturukan ng chimeara virus akala mo halos mahulog ang mundo.. may drama pa nga siya na tatalon sa cliff...
---sa part ko, ambabaw lang.. di pa nga sure na may tetano ako eh.. kaso wala lang mukhang astig yung binibilang mo ang mga araw hanggang malack jaw ka na.. kunsabagay, patay na rin ako pag nanahimik ako.

so yun.. plano ko sana na wag paturukan... may motto pa kong :pag oras mo, oras mo na talga. sinabi ko panga kay ronald yun nung nagkita kami nung wed:

"any last words bago ako mamatay??" sabi ko
---shempre, tinwanan lang naman niya ko. ewan ko ba dun. walang ginawa kundi tumawa. wala naman siyang nabanggit tungkol sa mga naiisip niya nung sabihin ko nga na mamamtay na ko

BAKA DI NANINIWALA
---pinakita ko na nga yung kaawa awang sugat ko sa paa.. masaya siyang nakadikit sa ilalim ng paa ko. mumunting sugat.. magandang isipin na yun ang dahilan ng pagkamatay ko.

--------------------------------------
Final judgement

dala dala na ni mommy ang mga gamot.. 2 shots daw sabi niya. parang yung ininum kong con panna.. 2 shots din.. pang neutralize ng hypertension malamang.

-busy si mommy sa pagseset up.. ako busy sa pagseself contemplate. kabado ako kahit na nakasiksik na sa utak ko ang eksena sa isang ads noong 19 kopong kopong
"parang kagat lang yan ng langgam" -- bata pa ata ang nagsabi sa kapwa bata.

sa isang kagat ng langgam, mawaala na ang pagdadrama ko. babalik na rin ang mundo ko sa paulit ulit sa siklo nito.. ang mamroblema sa mga bagay na di naman talga kaproble problema.. eh kung di na lang ako magpaturok, at least kahit mamatay ako, alam kong nabago ko ang takbo ng buhay ko kahit saglit.
malamang dumating pa ang mga tao na pinangarap kong dumalaw sa abahay.. lalo na yung taong nagtulak sa kin para magopen ng account ko dito sa blog..

"musta walkng natin??" sabi ko
isang ngiti lang ang ibinalik niya sa kin.. tahimik siyang naglalakad.. nilampasan niya ko.
clean cut na si harold.

*going back, ayun hinatak na ni mommy ang kanang braso ko.
ok kaya ang sakit. masarap din ang masaktan... bagong motto: pain is pleasure..

next;
skin test; at akala kng katapusan ko na. paano pinabulge ni mommy yung braso ko. akala ko maling pasok ng gamot
"mommy nahihilo na ko.."
bumagsak yung ulo ko sa balikat niya... di na rin ako makahinga. hinihintay ko na nga dumating yung mga flashing lyts. sabi daw nila near death ka na daw nun. kaso wala eh.. kita ko si mommy, mukhang at ease ampanget
MOMMY< MAMAMATAY nA AKO..
kaso mukhang di naman siya kinabahan. maliban na lang siguro sa pagiisip kung anong mali ang ginawa niya kahit wala. effective din pala magdrama

produkto na ata ako ng drama... putsa. mas nakakatawa kung mamatay ako dahil sa simpleng skin test lang. ampangit..

ayun.. ng makaluwag na ko.. tinurok na sa isa kong braso ang Potent tetanus toxoid... mabigat siya dalhin sa braso.irelax ko daw.. ikut ikot ang braso.

tang ina.. second life??? nah!!
produkto pa rin ng drama.. paslit na naligtas.
tapos na ko sa drama..

something to smile for (miss gullible talking)

i just thought that it would be all over.. a game i should say. a sad game of love. its not that long since i cut off that line. when he told me how a jack ass i was. how i came to visit him and throw things that he didnt want to hear. how crap his life was --- he knew it of course.. but to hear it from me? no-no...

i was walking from stations to stations... tired of all the immediate heartbeat. and the lost of it.. possible that they were all lies. and i had detected them all.. i only got a genuine feeling that the last real heartbeat that i felt was from him... but i never bothered to give it a try for it to last.. i was insane to keep that thing immediate.. but there's no such thing for him.. no immediate crap of feeling... whatever they (the people would say) i know this is not a short term addiction.. its just a week of knowing and months of communication gaps but in these gaps were fillings... that were (or iam) still bonded...

i have cried out my eyes... but still thinking of him, there are still tears flowing.. a mystery.. that still remains locked. a heart that keeps on beating even without his presence...
a smile that woiuld still stick on my lips just because of a single moment i kept on remembering...

the violet jacket/....
unfortunately, i saw it again.. funny he (the guy wearing it) looked like you.
well, at least i found myself thinking... how you looked like that day... that drizzle...
shit... now iam smiling.

no title

wed. na naman. time to refresh myself from hassles and things that troubles me everyday. i didint attend my ga for the reaspon that i got some dysmennorhea. ang sakit pala talaga. the only reason why i woke up so early -- mga 3 in the morning... rushed to my medicine cabinet and look for a cure... unfortunately, wala ng advil so i took 2 pills of paracetamol (so mga 1000 mg) ata at nilagok ko..
adik pa rin.. (aspirin na nga lang)
so... andami ko pang gagawin. and still, i'm sucked up in front oif this monitor.. telling my whole life out. problems for tomorrow will be my tonights problem...
lagot sa kin si richard gomez. hihimayin ko siya sa report namin.
yari na naman ako sa p6. wala pa rin akong alam.
late na naman ang papaer ko sa psych

ano pa ba??? di pa rin ako tumitino sa pag aaral ko ah..
ay oo.. meron pla.. advans ako sa latin
so what's the point?

pervs know when to shut up

a realization that hit me a while ago... i was checkin my email this morning when this guy buzz me from my messenger. so ok... we chatted for some time... talking about shit and stuff. about being lost in love and the attraction through pheromones, the power of scent for sex, the rush of libido. blah blah blah... trash talking. sort of a dirty bin for the "fantastic" act of man over woman.. very patriarchal, i should say.

and i had enough of it...
"SOP tayo..." he suddenly asked me.
"ha?? putsa desperado ka.." i replied

there's actually no twist after my reply. he kept on pushing me in..

"tara." he still persisted.
"fuck off" i answered

still the same.. he's a complete pervert. now where's the brain??? it all goes down... down to his center. if i ever had the chance to cut it off... i'll have no hesitations.
he does no thinking anymore.. a beast per se.. The power is there between his legs.

HE"S HARD

i completely hang the phone.. got sick of talking bout penises and vaginas...
it was only 930 in the morning. who would think about such??

he messaged me after..
"tnx anyway" he said...

he didn't bother to.... oh well. thanks for shutting up MR. STRADLIN.

bagong kabanata

happy new year sa lahat. minsan napapansin ko na parang di ko na mashadong nalalagyan ng laman ang blog ko. tama nga si beya. kapag mashado kang masya, u dont need to shout it na parang "MASYA AKO..." at kng ano anong kwento. simple na ang maramdaman mo na masaya ka. period. pakiramdam ko kasi, kapag nagsalita pa ko tungkol sa buhay kong masaya, eh lumpad na lang siya sa kin.. gagawing outlet ang bibig ko para tumakas. malipat pa sa iba... magdadamot na muna ako sa sarili ko... sakin muna ang pagiging masaya..............................

kahit wala pusong tumitiboktibok... which in fact i'm enjoying, eh oks pa rin naman. last new year nga nadaplisan pa ko ng kwitis. nag kablister pa ko. pero OK pa rin.. ewan nasobrahan ata ako sa pagiging high...